USS CONSTELLATION (II)
slup wojenny
 |
| USS Constellation w Baltimore (USA) |
W dniu 25 czerwca 1853 roku w Naval Yard w Gosport położono stępkę pod ostatni
wyłącznie żaglowy okręt US Navy - "USS Constellation". Wszystkie następne jednostki
budowane dla amerykańskiej marynarki wojennej miały napęd parowo - żaglowy lub całkowicie mechaniczny.
Omawiany okręt był drugim noszącym tę nazwę w marynarce USA. Poprzedni był fregatą tzw. 36 działową zwodowaną
7 września 1797 r. jako jedna z serii sześciu fregat wojennych (więcej o tych fregatach
można przeczytać przy okazji omawiania "USS Constitution").
"USS Constellation" został zaprojektowany przez Johna Lenthalla jako slup wojenny (sloop-of-war),
o ożaglowaniu fregaty (pełnorejowym), i z jednym tylko, odkrytym pokładem działowym. Znaczącą
cechą okrętu był fakt iż był to największy slup wojenny jaki do tej pory zbudowano, był
większy od wielu współczesnych mu fregat. (Największy sloop-of-war wszechczasów również zbudowano w
USA i był to "USS Niagara" z roku 1855.)
Historia
Jednostkę zwodowano w dniu 26 sierpnia 1854 r. i wprowadzono do służby 28 lipca 1855.
W tym samy roku wysłano ją na Morze Śródziemne, gdzie pełniła służbę do 1858 roku, kiedy to sformowano Patrol
Afrykański, którego flagowym okrętem został właśnie "USS Constellation". Patrol Afrykański był
eskadrą okrętów patrolujących wschodnią część Atlantyku w celu przechwytywania statków
niewolniczych. Od 1862 do 1864 roku, podczas Wojny Domowej okręt służył na Morzu Śródziemnym
chroniąc żeglugę Unii przed atakami rajderów Konfederacji. Od 1864 roku służył w Eskadrze
Blokadowej na Zatoce Meksykańskiej. Od roku 1865 do 1866 okręt był remontowany w Navy Yard w
Norfolk, a od 1866 do 1868 w Philadelphia Navy Yard. Po wieloletnich remontach i przebudowach w 1870 r.
okręt został jednostką szkolną w Akademii Marynarki Wojennej USA w Annapolis i w takim
charakterze służył do roku 1893. Od roku następnego stał już tylko niszczejąc przy nabrzeżu będąc
"stacjonarnym" okrętem szkolnym w Centrum Szkoleniowym US Navy w Newport, stan Rhode Island.
Pozostawał w tym charakterze, często naprawiany, do roku 1940. W roku 1941 został honorowym
okrętem flagowym floty Atlantyku i 5 Eskadry Pancerników. Pełnił tę "służbę" do roku 1945,
po czym w latach 1945-55 był remontowany w Navy Yard w Bostonie.
W 1955 roku okręt przeniesiono do portu w Baltimor, gdzie pozostaje do dzisiaj w roli
okrętu-muzeum (nie jest w czynnej służbie, jak ma to miejsce ze starszą o ponad pół wieku
"USS Constitution").
 |
| model autorstwa Gilberta McArdle'a z muzeum w Baltimore. |
Uzbrojenie
Ten ciekawy okręt był uzbrojony w niewielką ilość bardzo ciężkich dział. Było to
odzwierciedleniem ówczesnych szczególnie silnych w USA tendencji uzbrajania okrętów w niewielką
ilość bardzo dużych dział. Swój szczyt (również absurdu) osiągnęło to w okrętach typu Merrimack,
oraz wspomnianym już slupie "USS Niagara". Zestaw uzbrojenia, zresztą dosyć stały, obejmował:
16 armat kalibru 8 cali wyrzucających eksplodujące pociski tzw. systemu Paixhansa,
4 klasyczne armaty 32 funtowe i dwa działa 10 calowe (jedno na dziobie i jedno na rufie),
na obrotnicach, również miotające eksplodujące pociski Paixhansa.
Dodatkowym uzbrojeniem było pojedyncze, 12 funtowe działo haubiczne (strzelające stromotorowo).
Jak z tego widać, pomimo iż okręt ten nieco przewyższał rozmiarami "USS Constitution" to przenosił
mniej niż połowę jej liczby armat, za to znacznie większych.
DANE TECHNICZNE
długość - 56,69 m
dł. między pionami - 53,64 m
szerokość max. - 13,05 m
wyporność - 1960 ton
powierzchnia żagli - 1870 m2 (bez sztaksli)
rok budowy - 1854
typ - slup wojenny
port macierzysty - Baltimore, USA
OPRACOWANIE: "SAILOR", Tomasz Aleksiński
na podstawie: www.constellation.org; Jane's Fighting Ships
