OLINOWANIE  RUCHOME  ŻAGLOWCÓW

HALSY

Dolne żagle posiadają również liny - halsy - służące do obciąganią dolnego rogu żagla w dół i do dziobu. W XVII wieku hals foka był bardzo prostym urządzeniem. Stały koniec liny,zakończony gałką tarlepową lub przetyczką, osadzano w oku rogu halsowego żagla. Z tego miejsca biegła skośnie w dół do przodu, przechodząc linię symetrii okrętu przez jego dziobnicę. W dziobnicy była prowadnica o dwu przepustach. Po przejściu przez te przepusty, lina biegła na przedni kasztel, gdzie obkładano ją na polerze. W XVIII wieku fokmaszt stał tak blisko stewy dziobowej, że płaszczyzna foka ustawiona w skrajnym położeniu wystawała daleko poza kadłub okrętu, co pociągało za sobą konieczność umieszczenia pewnego rodzaju wysięgnika - wąsa halsowego. Mocowano do niego blok, przez który przechodził hals.
Hals grota przebiega bardzo podobnie. Lina jego biegnie do przodu na zewnątrz i przechodzi przez krążek blokowy osadzony w otworze w burcie. Hals obkładano na polerze po wewnętrznej stronie nadburcia. Lina halsu była gruba, nie można było jej obkładać na kołkownicy.

OPRACOWANIE: "KARALUH"

Strona główna / Trochę techniki / Olinowanie ruchome żaglowców / Halsy