Gordingi pracowały po zewnętrznej stronie żagli i ułatwiały, podobnie jak gejtawy, zwijanie żagla.
Bloki osadzano na rei na bardzo krótkich stropach. Na mniejszych jednostkach mocowano gordingi
do dolnego liku żagla tylko w środku i tylko jeden, na okrętach większych dwa, a nawet i cztery
rozmieszczone w jednakowych odległościach.
Bieg liny rozpoczynał się od dolnego liku żagla, przez blok na rei, blok pod marsem i obkładano ją
na kołkownicy przy burcie. W XVI wieku rozwinęła się cecha charakterystyczna ściągania bocznych
lików żagli. Urządzenie to było jednak w swej formie zbyt skomplikowane, wobec czego już w połowie
następnego stulecia zanikło.